اُتیسم یکی از اختلالات رشدی زبان است که بیشتر با آسیب کاربرد شناختی تشخیص داده میشود. البته به علت دشوار بودن برقراری ارتباط با کودکان دارای اُتیسم، توانایی زبانی آنها کمتر بررسی شده است. این درحالی است که داشتن نیمرخ زبانی کامل از تواناییهای زبانی آنها برای تشخیص و درمان این کودکان ضروری است. هدف این مطالعه ارائه نیمرخ زبانی ...
بیشتر
اُتیسم یکی از اختلالات رشدی زبان است که بیشتر با آسیب کاربرد شناختی تشخیص داده میشود. البته به علت دشوار بودن برقراری ارتباط با کودکان دارای اُتیسم، توانایی زبانی آنها کمتر بررسی شده است. این درحالی است که داشتن نیمرخ زبانی کامل از تواناییهای زبانی آنها برای تشخیص و درمان این کودکان ضروری است. هدف این مطالعه ارائه نیمرخ زبانی کامل از تواناییهای زبانی این کودکان با استفاده از آزمون زبانی استاندارد است. در این پژوهش 10 کودک 6-10 ساله دارای اُتیسم با عملکرد بالا و 10 کودک طبیعی (همتای سنی) مشارکت داشتند. برای تشخیص کودکان دارای اُتیسم از آزمون تشخیصی گارز ، برای بررسی نیمرخ زبانی از آزمون استاندارد رشد زبانی و برای توصیف و تحلیل دادهها از آزمون آمار توصیفی و آزمون کولموگراف اسمیرنوف و آزمون تی مستقل استفاده شد. براساس نتایج حاصل از ثبت و همچنین تحلیل پاسخهای آزمودنیها، در تمام خردهآزمونهای آزمون رشد زبانی بین گروه کودکان دارای اُتیسم و همسالان طبیعی آنها تفاوت معناداری وجود داشت (05/0 P<). اما در خرده آزمونهای واژگان تصویری و تقلید جمله، میزان این تفاوت کمتر از سایر خرده آزمونها بود و در مقایسه بهرهها نیز با وجود معنادار بودن تفاوت در بهرههای مختلف، بهره صحبت کردن کمترین تفاوت را داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت این کودکان در بهره نحوی و خردهآزمونهای مربوط به آن نسبت به بقیه بهرهها مشکلات بیشتری دارند، از این رو مؤلفههای مذکور نیازمند بررسی و درمان جدیتری هستند.