نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• گلناز غفوری صالح ¹
• فروغ کاظمی ²

¹ دکتری زبانشناسی، دانشکده زبان های خارجی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی

² گروه زبانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه ازاد اسلامی

چکیده

امروزه سیاستمداران و مشاوران آنها به ویژگی طنز که نفوذ بیشتر پیام در ذهن مخاطب است، پی برده‌اند و سعی می‌کنند از این ابزار فن‌ّبیانی با اهداف گوناگونی بهره ببرند. در ایران علیرغم گرایشی که به طنز و طنز‌پردازی وجود دارد هیچگاه پژوهش مدوّنی در باب بررسی این راهبرد در زبان سیاسی کشور وجود نداشته است. بنابراین در پژوهش حاضر برآن شدیم تا راهبرد طنز از منظر زبانشناختی در زبان سیاسی ایران را بررسی کنیم. بدین منظور سخنرانی‌های مقامات سیاسی از جمله رئیس‌جمهور و وزیر امورخارجه پیشین آقایان روحانی و ظریف و همچنین سخنرانی‌های نمایندگان در دوره دهم مجلس شورای اسلامی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. برای تحلیل داده‌ها از نظریه طنز فن‌بیانی اندرسون (2007) که برای زبان سیاسی طراحی شده ‌است، استفاده کرده‌ایم. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که در سخنرانی‌های مورد بررسی، در مورد مجلس شورای اسلامی طنز از جنس فن‌ّبیانی وجود ندارد و بیشتر از جنس عبارات خنده‌آور و پاسخ‌های آنی است که تنها در بخش طنز طبقه‌بندی می‌شوند. اما روحانی بیش از دیگران از طنز در مفهوم فن‌ّبیانی آن استفاده می‌کند. از میان استراتژی‌های فن‌ّبیانی نیز او بیشتر از استراتژی شخصی بهره می‌برد همان دسته از استراتژی‌های شخصی که این امکان را می‌دهند که مخالفانش را مورد انتقاد قرار دهد.

کلیدواژه‌ها

• زبان سیاسی
• نظریه اندرسون
• طنز
• فن‌ّبیان

عنوان مقاله [English]

Political Language in the Mirror of Persian Humor

نویسندگان [English]

• golnaz ghafourisaleh ¹
• Foroogh Kazemi ²

¹ Ph.D of Linguistics, Faculty of foreign languages, Central Tehran Branch, Islamic Azad University

² Department of Linguistics, Islamic Azad Universisy, Central Tehran Branch

چکیده [English]

Nowadays, politicians and their advisers find out the feature of humor that is more influence of the message in the minds of the audience and try to use this rhetoric tool for various purposes. In Iran, despite the tendency to make humor, the study of this strategy did not exist in the political language of the country. Therefore, in the present research, we decided to study the humor strategy in the political language of Iran. In this regard, the speeches by political officials, including former president Rouhani and foreign minister Zarif, as well as parliamentary speeches of representatives of the tenth Islamic Consultative assembly were examined. For Data Analysis Anderson’s 2007 theory of rhetorical humor, which was designed for political language, is used. The results of the research show that among the examined speeches, there is no rhetorical humor in the case of Islamic Consultative Assembly and it is more of a kind of risible expressions and instant answers that simply classify in humor category. But Rouhani uses rhetorical humor more than anyone else. Among the rhetorical strategies, he uses personal strategy more, that kind of personal strategies that makes it possible to criticize opponents

کلیدواژه‌ها [English]

• : Political language
• Anderson’s Theory
• Humor
• Rhetoric