زهرا محمدی؛ ایوب اسماعیل نژاد نودهی
دوره 15، شماره 57 ، شهریور 1398، ، صفحه 83-96
چکیده
ساختار سازهای و فضای واکه ای از مهمترین ویژگیهای فیزیکی ﺁواهای گفتار محسوب میشود. بر اساس بررسی دنیل جونز واکهها در اغلب گونه های زبانی، ذوزنقه سنتی را تشکیل میدهند. در حالی که در ﺁواشناسی ﺁکوستیک بر اساس مدل پیترسون و بارنی (1952) با در نظرگرفتن ساختار سازهای واکه ...
بیشتر
ساختار سازهای و فضای واکه ای از مهمترین ویژگیهای فیزیکی ﺁواهای گفتار محسوب میشود. بر اساس بررسی دنیل جونز واکهها در اغلب گونه های زبانی، ذوزنقه سنتی را تشکیل میدهند. در حالی که در ﺁواشناسی ﺁکوستیک بر اساس مدل پیترسون و بارنی (1952) با در نظرگرفتن ساختار سازهای واکه ها (F1، F2) برای واکه های موجود در یک زبان یا یک گونه خاص زبانی، در دستگاه مختصات دکارتی فضای واکهای ترسیم میشود. به این ترتیب فضای واکه ای دو بعدی برای واکه ها به وجود میﺁید که شکلی نزدیک به ذوزنقه جونز دارد و تعداد این واکهها در گونه های مختلف متفاوت است. در زبان فارسی، فضای واکه ای متشکل از شش واکه /ᴂ/ ،/a/ ،/e/ ،/o/ ،/i/ ،/u/ است که این مجموعه برای گونه های شرق زبان گیلکی شامل 8 واکه /ᴧ/ ،/a/ ،/e/ ،/o/ ،/i/ ،/u/ ،/ə/ ،/y/ است. هر یک از واکه های مذکور براساس مقادیرF1, F2 به دست ﺁمده از نرمافزار پرت، به وضوح بر روی نمودار، جایگاه خود را مییابند و فضای واکه ای گویشهای مورد نظر را تشکیل میدهند.