بر اساس هادلستون و پولام (273:2002)، اصطلاحات، آن دسته از واحدهای زبانی را در بر میگیرند که هویتی بزرگتر از یک واژه دارند و معنای آن از مجموع معانی که اجزای تشکیلدهندهشان در صورت کاربرد تنها با خود حمل میکنند حاصل نمیشود. در پیشینه مطالعات، ثبات رفتار نحوی و عدم امکان ایجاد صورتهای متفاوت نحوی از ویژگیهای اصطلاحات ...
بیشتر
بر اساس هادلستون و پولام (273:2002)، اصطلاحات، آن دسته از واحدهای زبانی را در بر میگیرند که هویتی بزرگتر از یک واژه دارند و معنای آن از مجموع معانی که اجزای تشکیلدهندهشان در صورت کاربرد تنها با خود حمل میکنند حاصل نمیشود. در پیشینه مطالعات، ثبات رفتار نحوی و عدم امکان ایجاد صورتهای متفاوت نحوی از ویژگیهای اصطلاحات معرفی شدهاست. با اینوجود در برخی از مطالعات زبانشناختی زایایی نحوی اصطلاحات، موضعی مدرج فرض میشود و این سازههای زبانی بر مبنای ویژگیهای منحصر به فرد معنایی خود، درجات متفاوتی از تغییر رفتار نحوی را بدون تغییر در معنای اصطلاحی خود به نمایش میگذارند. در این مقاله سعی بر آن است تا بر اساس آراء گیبس و نایاک(1989) زایایی نحوی افعال اصطلاحی زبان فارسی واکاوی و نشان داده شود که چگونه برخی از گروههای فعلی اصطلاحی این زبان علیرغم تغییرات نحوی، معنای اصطلاحی خود را حفظ نموده است درحالی که برخی دیگر بدون تغییر معنایی دستخوش تغییر نحوی نمیشوند. همچنین قصد بر این است تا آن دسته از تغییرات نحوی که بیشترین و کمترین تأثیر را بر معنای اصطلاحی این گروههای فعلی دارند مشخص شود. بدین منظور، افعال اصطلاحی از منظر زبانشناسیشناختی و بر اساس تغییر رفتارهای نحوی (مانند درج قید و صفت، تبدیل افعال اصطلاحی به عبارتهای اسمی و نیز فرآیند مجهولسازی) بررسی میشود. نتایج تحقیق نشان میدهد که آن دسته از افعال اصطلاحی که مولفههای سازنده آن تا حد زیادی به درک معنای اصطلاحی آنها کمک میکنند (خودآشکارسازها) در تغییرات نحوی دچار تغییرات معنایی نمیشوند، درحالی که دسته دیگر افعال اصطلاحی که میان معنای اصطلاحی و اجزای سازنده آن ارتباط یک به یک برقرار نیست (غیرخودآشکارسازها) از زایایی نحوی برخوردار نیستند و در خلال تغییرات نحوی، تغییرات معنایی گستردهای را تجربه میکنند.
حیوانات و مجموعه ویژگیهای ظاهری و رفتاری آنها از نخستین مفاهیمی است که بشر در مییابد و این دریافت در صورت های زبانی مختلف در زبان بازنمود پیدا می کند. در این جستار چگونگی مفهوم سازی و بازنمود این مفاهیم به صورت استعاره، چند معنایی، اصطلاح و تشبیه بررسی و نمونههایی از آنها در زبان فارسی ارائه میشود.
بیشتر
حیوانات و مجموعه ویژگیهای ظاهری و رفتاری آنها از نخستین مفاهیمی است که بشر در مییابد و این دریافت در صورت های زبانی مختلف در زبان بازنمود پیدا می کند. در این جستار چگونگی مفهوم سازی و بازنمود این مفاهیم به صورت استعاره، چند معنایی، اصطلاح و تشبیه بررسی و نمونههایی از آنها در زبان فارسی ارائه میشود.
هدف پژوهش حاضر این است که استعاره در زبان روزمره کردی با رویکردی شناختی و بر پایه «نظریه استعاره مفهومی» بررسی شود. با واکاوی داده هایی از گویش گورانی و از گفتار روزمره اهل زبان، استعاره های زبانی نهفته در آنها استخراج، سپس استعاره های مفهومی زیرساختی آنها شناسایی و دسته بندی می شود. یافته های این پژوهش ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر این است که استعاره در زبان روزمره کردی با رویکردی شناختی و بر پایه «نظریه استعاره مفهومی» بررسی شود. با واکاوی داده هایی از گویش گورانی و از گفتار روزمره اهل زبان، استعاره های زبانی نهفته در آنها استخراج، سپس استعاره های مفهومی زیرساختی آنها شناسایی و دسته بندی می شود. یافته های این پژوهش به روشنی گویای آن است که در زبان کردی خودکار نمونه هایی از استعاره های سویمند، هستی شناختی، ظرف و جانبخشی به فراوانی دیده میشود. این یافته ها یک بار دیگر یادآور این واقعیت است که استعاره تنها ویژه زبان ادب نیست بلکه باید آن را بخش جدایی ناپذیر از سامانه ذهن و زبان آدمی دانست.