حسن رنجبر؛ کتایون نمیرانیان
دوره 13، 48-49 ، شهریور 1396، ، صفحه 15-24
چکیده
برای درک درست از یک زبان، لهجه و گویش و نیز فهم بسیاری از ظرایف زبانی دانستن دستور زبان و قواعد حاکم بر آن ضروری است. بنا بر اهمیت این مسئله نگارندگان در این جستار ساختار اتباع در گویش لایزنگان داراب را جهت بررسی و به دست دادن تفاوتها و شباهتهای ساخت اتباع در این گویش، برگزیدند. اتباع در اصطلاح دستور، لفظی است مهمل و بیمعنی ...
بیشتر
برای درک درست از یک زبان، لهجه و گویش و نیز فهم بسیاری از ظرایف زبانی دانستن دستور زبان و قواعد حاکم بر آن ضروری است. بنا بر اهمیت این مسئله نگارندگان در این جستار ساختار اتباع در گویش لایزنگان داراب را جهت بررسی و به دست دادن تفاوتها و شباهتهای ساخت اتباع در این گویش، برگزیدند. اتباع در اصطلاح دستور، لفظی است مهمل و بیمعنی یا فاقد معنی روشن که به دنبال اسم یا صفت میآید، برای تأکید و گسترش معنی آن یا بیان نوعی مفهوم جسم و قسم است. لایزنگان در شرق داراب و در استان فارس واقع شده است. این روستا دارای گویشی است آمیخته از چند گویش و لهجه که بیشترین مشترکات را با شیرازی و لری دارد. جستار پیش رو نتایج بسیاری در پی داشت از جمله اینکه ساختار اتباع غالباً از شیوه های ساخت خاصی پیروی میکند و آن دسته از اتباعی که از شیوه های پربسامد پیروی نمیکنند بسیار اندکاند. پربسامدترین شیوه های ساختن اتباع در این گویش تبدیل همخوان آغازین واژه به «m» یا «p»، افزودن «ak» یا «al» یا «at» به همخوان آغازین و آوردن آن در ابتدا است.